Μπέκετ, Σάμουελ

(Samuel Beckett, Ντάλινγκ 1906 – 1990). Ιρλανδός γαλλόφωνος συγγραφέας. Ήταν γραμματέας και συνεργάτης του Τζόις, του οποίου μπορεί να θεωρηθεί συνεχιστής στις έρευνες για την ψυχολογία της γλώσσας. Το τυπικό, όμως, χαρακτηριστικό του Μ. είναι το παράλογο· τα πρόσωπα που δημιουργεί φαίνονται σαν τα τελευταία μιας κοινωνίας που καταρρέει, ή μάλλον οι επιζήσαντες από έναν κατακλυσμό που κατέστρεψε τα πάντα. Στον Μ., ένα φαρμακερό χιούμορ συνδυάζεται συχνά με έναν παράξενο και παγερό λυρισμό. Μαζί με τον Ευγένιο Ιονέσκο και τον Αρτούρ Ανταμόφ θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος του πρωτοποριακού θεάτρου μετά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η κριτική τονίζει ιδιαίτερα το Μάρφι και την τριλογία των μυθιστορημάτων: Μολόι, Ο Μαλόν πεθαίνει και Ο ακατονόμαστος, όπου το πέρασμα από μια πλοκή, έστω και φανταστική, στον καθαρό μονόλογο φαίνεται να ολοκληρώνεται. Κι όμως, στο νεώτερο Πώς είναι (1961), ο Μ. συντρίβει μέχρι ασυναρτησίας και τον μονόλογο. Από τα θεατρικά έργα του, παγκόσμια επιτυχία σημείωσε το Περιμένοντας τον Γκοντό (1953), όπου δυο εξαθλιωμένοι αλήτες συζητούν ατελείωτα, περιμένοντας έναν συμβολικό κύριο Γκοντό, που δεν έρχεται ποτέ. Τα άλλα θεατρικά έργα του Μ. είναι συντομότερα, σχεδόν απλοί μονόλογοι, γραμμένοι συχνά για το ραδιόφωνο: Το τέλος του παιχνιδιού (1956), Σενερί, που πήρε το βραβείο Ιτάλια το 1959, Eυτυχισμένες μέρες (1961) κλπ. Το 1961 πήρε το Διεθνές Βραβείο Εκδοτών στο Φορμεντόρ της Ισπανίας και το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Ο Μ. έγραψε ακόμα μια μελέτη για τον Προυστ. Σκηνή από το θεατρικό έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Ιρλανδού συγγραφέα Σάμιουελ Μπέκετ.